Приказка за козата Ватка (Елена Шумилова 2)
В старата къща при баба живееше козата Ватка. Беше чиста и бяла, Обичаше да ходи, беше смела.
Той ще отиде на полето, където е тихо, Там осите бръмчат прочуто. Дренките цъфтят И Ватка е поканена на тяхно място.
А зад планината, недалече, живееше вълк И името му беше Гуното. И имаше един сив и страшен вълк, С големи зъбни зъби.
Веднъж козата отиде на полето И вижда морето от цветя, Нарва аз цветя Бабка И ще й го донеса в наръч.
И слънцето грее ярко, Ватка претегля песни, И вълкът реши да се разходи, Той започна да слиза от планината.
И той вижда Ватка в полето, Вълкът замисли страшна битка, Ядосан започна да щрака със зъби, И тихо тича към Ватка.
Все по-близо и по-близо, Vatka, Да, баба се появява тук, Вълкът беше изненадан от неочаквана среща, Той притисна опашката си, легна недалеч.
И вълкът вижда баба Лена, Тя вика козата Ватка, Да отидем в колибата, скъпа моя, Ще ти дам храна и напитки, Мога да издоя мляко.
Прибрали се заедно, А вълкът сърдит и сърдит, Гладен по полето ходи, Песен провлачена пее-
Оооо, оооо, пак съм гладен Оооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооо, този живот е окован. Нямам какво да ям, няма какво да пия Няма откъде, горкият, да взема храна.
Така че гладният Вълк остана днес. Ватка си играе с баба, Врабче пее песни.
В тази добра приказка Има урок за теб- Ако отидеш на разходка?- Внимавай приятелю.